Ul. Bratstva i Jedinstva br.177, Podgorica
e-mail: prlja-vsp@t-com.me
+382 20 633 864
+382 67 633 864
> BOLESTI UHA , SLUH, RAVNOREŽA <
> BOLESTI NOSA, SINUSA, ALERGIJA <
> BOLESTI GRLA, GLAS, GLASNICE <
ŠTA RADIMO
BOLESTI UHA , SLUH, RAVNOREŽA
PREGLEDI
U okviru otorinolaringologije pregled uha , nosa i grla je uvijek cjelovit i ne odvaja se. S obzirom da se mnoga stanja i bolesti manifestuju na svim ovim organima. Ipak, radi boljeg ilustrovanja sada te metode odvajamo. Kod pregleda uha koriste se slijedeće metode:
-Standardna otoskopija koja se izvodi pomoću lijevaka i čeonog svjetla ili ogledala a danas se smatra klasičnoim metodom za pregled uha koja polako ustupa mjesto savremenijim metodama
-Elektrootoskopija koja se izvodi raznim tipovima elektrootoskopa tj. aparata sa povečalimas i sopstvenim izvorom svjetla i koja je naročito pogodna za orijentacioni pregled ali i za pregled djece kao i za definisanja nekih posebnih stanja i bolesti uha
-Pneumatska otoskopija po Siegelu. Izvodi sa originalnim Siegelovim otoskopom kojim se registruju pokreti bubne opne. Spada u
klasične metode pretrage.
-Otomikroskopijaje najkvalitetnija metoda pretrage uha koja se izvodi uz pomoć mikroskopa pa tako daje mogućnost i za adekvatnu intervenciju u istom aktu sa pregledom. Posjedovanjem promjene boje svijetla omogućava rad i sa laserom . U savremenoj Otorinolaringologiji ne može se ni zamisliti kvalitetan pregled uha bez ove metode.
-Fiberoptička otoskopija kao komplementarna i neobavezna metoda ali kod dijagnostike nekih stanja uha gdje je potreban pogled iz odredjenog ugla.
-Akumetrija kao metoda ispitivanja sluha pomoću zvučnih viljuški je klasična metoda koja pomaže u nekim slučajevima da se razriješe neke dijagnostičke dileme pa se i kod nas tako i primjenjuje
-Audiometrija kao nezaobilazna klasična metoda registrovanja praga sluha izvodi se savremenim digitalizovanim audiometrom u tihom prostoru ili sa izolovanim-antifonskim slušalicama. Takodje daje mogućnost snimanja i kako mehaničkih tako i elektronskih tj. nervnih poremećaja sluha.
-Timpanometrija kao važna komplementarna metoda kojom se registruje protok vazduha u uhu i funkcija srednjeg uha a koja je narorito važna kod djećijih oboljenja uha. Aparat prati stanje pritisaka u srednjem uhu kao i funkciju tube auditive te nalaze akustičkih refleksa ( ipsi i kontralateralno) koji su specifičan test i za funkciju facijalnog nerva.
-Vestibulometrija je metoda testiranja centra za ravnotežu koja se provodi na više načina. Mi koristimo postupk kalorizacije pomoću vode tj. po Fitzerald-Hallpke-ovoj metodi. Aparatom variotermom i uz pomoć Frentzelovih naočara te u horizontalnom tj ležećem položaju pacijenta metoda se izvodi u trajanju od 30 do 40 minuta. U toku testa od pacijenta se ne zahtijeva nikakav interaktivan odnos a nije potredbna nikakva posebna priprema za njega.
-Aspiraciona tualeta uha izvodi se pod kontrolom mikroskopa i pomoći aspiracione pumpe a sa aspiracionim kanilama. U savremenoj otologiji je nazaobilazna metoda pripreme uha za sam pregled te intervencije koje mogu slijediti kao dijagnostički i terapijski postupci.
-Polipektomija iz uhaje mala intervencija koja se može nastaviti i sa histološkom analizom materijala a ukoliko je procijenjeno da je to i potrebno. Izvodi se u otomikroskopiji sa ili bez lokalne anestezije.
-Vadjenje stranih tijela iz uha ili iz ušne školjke sa ili bez anestezije primjereno konkretnom slučaju izvodi se takodje u otomikroskopiji. Isto se može učiniti pomoću posebnih instrumenata ili ispiranjem…
-Aplikacija lijeka u uho kao metoda stavljanja ljekovitih tečnosti, praha, krema ili masti takodje se provodi najčešće u otomikroskopiji.
-Odredjivanje slušnih aparata podrazumijeva proces odredjivanja praga sluha kod pacijenta na osnovu čega se odredjuje koji aparat je i najpogodnije za taj konkretni slučaj. Proces je kompjuterski programiran i u savremenom NOAH programu i uz pomoć HI PRO BOX digitalnog probnih aparata daje veliku preciznost u ovom procesu.
-Paracenteza bubne opne sa ili bez insercije aeracionih cijevise izvodi u lokalnoj anesteziji i pod mikroskopom. Opisujemo je u podtekstu ovoga poglavlja pod br. 1.
-Imedijatna repozicija bubnjića kod traumatskih rupturetj. proboja ili pucanja istog, u lokalnoj anesteziji i bez rezova a u tehniciotomikroskopije. Ako se uradi blagovremeno ova metoda daje dobre rezultate. Uz saznanje da se ovakve povrede u večem broju slučajeva i spontano dobro saniraju, ipak, iskustvo je pokazalo da
se ne može predviditi krajnji ishod i da je uvijek moguća komplikacija kod ove povrede i trajno loš rezultat. Zato se ne čeka da se proces sam odvija nego, uvijek, i to što ranije radimo predloženi zahvat ne ostavljajući ništa slučaju…
-Estetska otoplastika ili korekcija klempavih tj odstojećih ušnih školjki se provodi u lokalnoj anesteziji sa odbirom tehnike koja je primjerene konkretnom slučaju. Ne zahtijeva nikakvu posebnu pripremu. Kod nas se provodi po sopstvenoj autorovoj metodi i daje veoma dobre rezultate… a više o tome u podtekstu koji slijedi pod naslovom otokliza br 2.
-Odstranjivanje ateroma ili tumora sa uha ili iz blizine uha koje se takodje rade primjereno zahtjevu dotične situacije kod svakog pacijenta ponaosob bilo klasično ili laserom…
-1 MIRINGOTOMIJA LASER-om
Miringotomija ili paracenteza je prosjecanje bubne opne koja se danas radi pod mikroskopom i za odredjena stanja i oboljenja uha. Ovde gvorimo o najsavremenijoj miringotomiji koja se izvodi laserom i u lokalnoj anesteziji. Za anesteziju bubnjića koriste se kapi koje pacijent drži u uhu neposredno prije intervencije. Radi se o pravljenju rupice pomoću lasera na bubnjiću koja dovodi do uvodjenja vazduha u srednje uho I omogućava nekada da bolesni sekret izadje iz uha. Isto tako a zavisno od cilja postavljenog indikacijom može se na tu rupicu uvuditi ljekovite rastvore.
Indikacije su :
-SOM ili sekretorni otitis media kod djece
-akutni otitis sa vestibulokohlearnim komplikacijama tj akutna upala uha koja se širi na organ za sluh I ravnotežu
-akutna disfunkcija tube auditive Eustahi kao naglo I dugotrajno zapušenje uha
-barotrauma, tj. Povreda uha udarnim talasom pritiska ili jakog zvuka
-terapija akutne nagluvosti ili gluvoće, koje mogu nastati iz raznih razloga kao što su poremečaji u cirkulaciji krvi, neki autoimuni procesi, nepoznata ili nerazjašnjena stanja
-terapija tinitusa ili šuma u uhu tako da se na tu rupicu daju ljekoviti rastvori….
Terapijska ventilacija prema hirurškoj miringotomiji tj samo prosjecanju bubnjića je neadekvatna jer rez zarasta za dan ili dva. Dužina ovog zarastanja se može pomjeriti umetanjem cijevi za prozračivanje tj. Ventilacione cijevčice, koja ima prosječnu vrijeme trajanja od četiri do šest mjeseci. Ovakav način ima određene nedostatke: neki pacijenti mogu razviti kroničnu otoreju; cijev;ica može dovesti do trajne perforacije, timpanoskleroye i atrofičnog ožiljka, pa čak i holesteatoma.
CO2 laser je izbor za bubnjić. Drugi klinički laseri, kao što je argon i Nd: YAG, nisu prikladni za uporabu na bubnjiću zbog dubinu prodiranja u tkiva.
laser miringotomija u lokalnoj anesteziji može rezultirati u brzim i trenutnim ublažavanjem simptoma kod akutne disfunkcije tube auditive kodi barotrauma.
CO2 laser miringotomija je nova metoda u hirurškom liječenju poremećaja ventilacije srednjeg uha. Ovaj relativno bezboln ambulantni postupak, koji se može provesti pod lokalnom anestezijom čak i kod djece, često zamjenjuje umetanje ventilacione cijevčice, samoiscjeliteljsko m perforacijom koja omogućuje dovoljnu ventilaciju šupljine uha.
-2 OTOKLIZA ili OTOPLASTIKA
Operacija kojom se popravlja estetski izgled odstojećih ušnih školjki obično se naziva ‘’otokliza’’ , medjutim pravilnije je koristiti izraz ‘’otoplastika’’ naročito zato što on u sebi sadrži i pojam modeliranja ušne školjke što obuhvata i rad na eventualnim odstupanjima i malformacijama koje ne spadaju samo u odstojeće forme uški a nerijetko su udružene...
Ovde govorimo o problemu odstojećih uški koje mogu nositi i neke od anomalija manjeg stepena kao što su odstojeća i velika resica , rascijepljena resica, izbrisani greben (anthellix) uške, prisustvo Darvinove kvržice, zavijenost vrha (kupula) uške manjeg stepena itd…Izrazite anomalije uške kao što su zavijenost kupule uške većeg stepena (klapor), skvrčena i nedostatna gornja polovina uške, skvrčena i/ili nedostatnih dijelova cijela uška (mycrotia) ili nedostatak dijelova ili čak cijele uške (anotia), zahtijevaju posebne operatvne zahvate i o njima ovde ne govorimo jer oni spadaju u poglavlje pravih tjelesnih anomalija.
Razvoj i rast ušne školjke dostiže oko 80% od ukupnog rasta negdje u 6-oj godini života. Zato kažemo da su operativne korekcije odstojećih uški moguće od tog životnog doba pa na dalje bilo kada. Nema nekog pogodnog doba ili klimatskog razdoblja koje se preporučuje pa se, uglavnom, rukovodimo time da je operaciju bolje uraditi ranije tj povoljno prije polaska u školu iz psiholoških razloga , i naravno najčešće o školskom raspustu kada to školska djeca i omladina najviše zahtijevaju I kada su slobodni od školskih obaveza. To je važno jer prerane operacije mogu poremetiti rast ušiju i time izazvati još gore poremećaje…
Sama operacija se izvodi u lokalnoj anesteziji a i u opštoj i to kod mladje djece i onih koji to zahtijevaju ili kada postoji alergija na lokalne anestetike . Rad u lokalnoj anesteziji ne smije dugo da traje pa se prosjek koji je koristan smatra da je onaj koji traje po oko 20 minuta sa svake strane. No to ne znači da se zbog brzine smije oštetiti neki od segmenata uške…
Postoje mnoge tehnike ove operacije pa je objavljeno i više od stotinu njih ali ipak se sve daju podijeliti u tri grupe. Ovu tematiku sa podjelom grupa ovih operacija te ujedno sa opisom sopstvene opoerativne tehnike ovaj autor, objavio je 1990. godine u listu ‘’Symposia otorhinolaryngologica Iugoslavica’’ vol. 25 br. 1-3 str. 73-80 Zagreb, 1990. pod naslovom ‘’Šav kroz tri tačke-novi priustup u kombinovanoj otoplastici’’ (Suture throuth three holes- a new approach in combined otoplasty’) Prlja Vladimir, Klinika za bolesti uha, nosa i grla Univerzitetsko-medicinskog centra, Sarajevo. Želim napomenuti da ova personalna tehnika , a po saznanju autora , je prihvačena i radjena od nekoliko operatera iz okruženja sa povoljnim rezultatima, a po autorovoj evidenciji za ovih oko 25 godina nije bilo vračanja uški u odstojeći položajh niti drugih značajnih manjkavosti, tako da se može reči da se operacija radi pod ‘’garancijom’’.
Prije pristupanja operaciji pacijent i ljekar pregledom i razgovorom postižu saznanje o željenim rezultatima i mogućnostima da se oni postignu . Ujedno, ljekar upoznaje pacijenta sa detaljima procesa pripreme i same operacije.
-3 UGRADNJA AERACIONIH CIJEVI U TERAPIJI DJEČIJIH OŠTEĆENJA SLUHA tj SEKRETORNOG OTITISA
SOM, Sekretorni otitis media ili sluzavi otitis je oboljenje dječije dobi iako ponekada I odrasli imaju to stanje. Za nastanak ovog oboljenja okrivljuje se neadekvatna funkcija prozračivanja srednjeg uha kroz tubu Eustachi koja je i inače zadužena da vazduh iz nosa provede unutra, a sekrete iz uha izbaci van u nos. Najčešće se navode slijedeća stanja:
-Uvećan i obolio treći krajnik (adenoidne vegetacije) koji svojom veličinom ne dozvoljava prolazak vazduha u uho, ali i kada je obolio svojim infektivnim I toksičnim uticajem uzrokuje otoke kanala I trovanje sluha. Napominjemo da u ovom smislu nepčani krajnici u grlu njemaju uticaja na ovo oboljenje pa i nisu meta liječenja pogotovo ako je još upletena I alergija kod koje se ne preporučuje operacija nepčanih krajnika bez dokazane njihove bolesti
-Alergijska stanja u nosu takodje utiču po istom mehanizmu na ventilaciju uha pa kako su i ona u populaciji česta to se i nalaze pri vrhu uzroka ovog otitisa…
-Položaj tube auditive Eustachii u lobanji je čest razlog ( i najteži ) za SOM. Naime, kod djece je taj položaj nepovoljan a strukture mekane . Vremenom one ojačaju a položaj se promijeni na bolje , što definitivno završava sa pubertetom. Ali dugi uticaj sekreta ošteti sluh I zato se ne može čekati to vrijeme bez terapije.
-Stalne infekcije gornjih disajnih organa koje se prenose na tubu i uho.
-Urodjene anomalije glave I lica ( rascjepi ždrijela, kraniofacijalne …) kompromituju tok tube gotovo u 100 % težih slučajeva..
-druga posebna I rjedja stanja
Nije ni čudo što se na svjetskom nivou održavaju i cijeli kongresi posvećeni ovoj kompleksnoj temi. Kod nas u Crnoj Gori po nalazima naših istraživanja svake se godine regrutuje oko 5.ooo nove djece od kojih svi i nisu takvog stanja da se mora provesti veća terapija. Za takvu terapiju dolazi oko 5 % tih pacijenata, a oko 1 % ostane kao hronični ušni bolesnici i pored svih metoda liječenja. Kako ne postoje precizne metode da se ustanovi ko će od te djece postati hronični bolesnik , dužni smo svaki novi slučaj temeljno ispitati I liječiti na vrijeme. Posebno ističem aspekt razvoja intelekta kod oštećenja sluha. Poznato je a i stara latinska izreka : Intelectum dat qui auditum-intelekt čini ono što čujemo, koja nas navodi na saznanje da je graditelj intelekta (ne inteligencije) prevalentno sluh ( ne vid…) a kako se zna da razvoj istog pada u periodu od 4 do 7 godine , svaki izostanak dobrog sluha u tom periodu je nepopravljiv kasnije. Zato insistiramo na adekvatnoj terapiji u tom dobu.
Liječenje sekretornog otitisa je u početku uvijek medikamentozno tj raznim lijekovima tipa antibiotika, nosnih dekongestiva, razbijača sluzi… Uz ovo se često preporučuju vježbe žvakanja I produvavanja ( manevar po Valsalvi i ventili sa balonima..). Na kraju kada se posmatranje najadekvatnije bar 3 mjeseca kao i te terapije završe, a bez značajnijeg uspjeha, pristupamo metodi ugradnje ventilacionih cijevi koja kao metoda uvijek djeluje dobro, a nikada ne nanosi štetu u opštoj anesteziji i podrazumijeva da se kroz napravljeni rez u bubnoj opni postavi mala cijev ( oko 3 mm sa kanalom od oko 1 mm) koja na tom mjestu ne smeta već naprotiv vraća sluh odmah po budjenju djeteta iz anestezije. Dužinu trajanja tj nošenja cijevi odredjuje ljekar koji pri nastanku trajnog poboljšanja skida iste. Zato nisu dobre neke podjele na stalne I privremene cijevi, već odbir cijevi koje se same ne odstranjuju već ljekar poslije gledanja sluznice srednjeg uha kroz rupicu cijevčice (zato je potrebna znalačka ugradnja cijevi) I mjerenjem funkcije tube metodom timpanometrije donosi odluku o skidanju istih, koje ako su tako odabrane mogu da se skinu bez anestezije jer im struktura to dozvoljava (nešto skuplje cijevi od standardnih).
Tako ova metoda ugradnje aeracionih cijevi predstavlja na neki način završnu “pamet” kod SOM-a ali i najmoćniju ujedno bezopasnu i bez loših posljedica koju i mi zdušno preporučujemo.
-4 KANALOPLASTIKA VANJSKOG ZVUKOVODA
Kanaloplastika vanjskog zvukovoda uha je operativni zahvat koji se radi u opštoj anesteziji. U stvari se radi o proširenju vanjskog ušnog kanala koji je poznat u narodu po tome što se u njemu nakuplja ušna smola ( mast, cerumen, ušna smola, wax…) pa je često meta čišćenja ili ispiranja uha. Stanja koja do ovakvog suženja kanala dovode su stanja bujanja kosti u njemu. Ovo narastanje kosti dešava se dvojako i to kao egzostoze ili nastajanje pojedinačnih guka tj grba a drugi oblik je hiperostosis koje je kao difuzno ili totalno suženje koštanog kanala. Dakle uvijek se radi o narastanju kosti koja suzi kanal do te mjere da se uho ne može očistiti , dovodi do čestih upala i slabijeg sluha. Proces je češće obostran i zahvata češće muškarce. U žargonu se ovo stanje naziva i ‘’plivačko uho’’ jer se povezuje sa stanjima čestog kupanja u hladnoj vodi kojemu su izvrgnuti plivači. No to nije pravilo već zapažanje samo da je u tim situacijama češće. Iako se smatra da je iritacija ili podražaj ponekada razlog ovome stanju , pravih dokaza za to nema .
Pacijent poslije operacije ostaje jedan dan u bolnici a tamponi se skidaju postupno narednih desetak dana.
-5 MIRINGOPLASTIKA – OP. BUBNE OPNE (Myringoplastica cum implantatio tubii aerati immediata)
Operacije na srednjem uhu obuhvataju sa jedne strane konzervativne I funkcionalne a sa druge strane radikalne ili totalne zahvate. Ovi funkcionalni zahvati imaju za cilj da osim otklanjanja bolesnog procesa ujedno izvrše kako gradivnu tako i funkcionalnu rekonstrukciju uha i sluha što je u stvari idealan postupak. Sa druge strane radikalni zahvati imaju primarni cilj da bolest otklone u cijelosti pa u tome se ne štede ni funkcija ni tkivo tako da sluh ostaje oštećen ali se pacijent spasio od teške i često po život opesne bolesti.
Metoda miringoplastike spada u funkcionalne zahvate najblažeg stepena jer se odnosi na rekonstrukciju same bubne opne. Jednostavnije rečeno to je zahvat kojim se zatvara samo probušena bubna opna a rezultat je izuzetno povoljan. Zatvaranjem rupe bubnjića sprečava se da infekt udje spolja takodje I voda ili bilo što drugo i time sprijeće neugodne upale stednjeg uha koje I inače prate te pacijente. Još je povoljnije povoljnije što se nerijetko popravlja i sluh
.
Sama priprema za ovu operaciju podrazumjeva pregled , snimanja pritisaka u uhu, prohodnosti Eustahijeve tube kao i simulaciju plastike bubnjića sa predvidjenim efektima operacije. Cijeneći rezultate ovih nalaza preduzima se operacija po najpovoljnijem tipu.
Ipak ako su nalazi nepovoljni ulazi se u procjenu za operaciju sa istovremenom ugradnjom ventilacione cijevi u novi bubnjić koja se zove MYRINGOPLASTICA CUM IMPLANTATIO TUBII AERATI IMMEDIATA. Ovim se postiže nadoknadjenje loše funkcije tube Eustachii i omogućava zarastanje i oporavak uha . Postiže se anatomska rekonstrukcija i poboljšanje sluha a sama cijevčica obezbjedjuje da implantat ne propadne dok promjer cijevi neće dopustiti vodi da prodje unutra i stvori upalu jer je promjer cijevi jači od površinskiog napona vode. Ova se metoda nametnula kao spas za one mnoge slučajeve koji su nedostupni za uspjeh klasične operacije.
Operacija se sprovodi u opštoj anesteziji a obično ne zahtijeva duži ostanak od jednog dana.
Manje opsežni slučajevi ne zahtijevaju vanjske rezove a opsežniji obično imaju rez iza uha a konci se skidaju 7 dan poslije operacije..
-6 TIMPANOPLASTIKA – OP. SREDNJEG UHA
Ova operacija je klasična funkcionalna operacija srednjeg kod njegove bolesti (otitis media chronica) uha kojom se osim anatomske rekonstrukcije postiže i funkcionalno poboljšanje sluha. Metoda se profilisala polovinom 20-og vijeka od strane Njemačkog otohirurga Wullstain-a kojega je sa posebnim pietetom ovaj autor imao priliku lično sresti i slušati na Kursu o holesteatomu srednjeg uha pri Interuniverzitetskom centru u Dubrovniku 1982. godine . Kasnije ova metoda se usavršavala da bi danas mogli reči da se od onih 4 prvotna tipa iskristalisalo 2 zaista primjenjiva. Govori se o metodi timpanoplastike takozvanog sačuvanog zida ili CWU (canal wall up) i metodi oborenog zida CWD ( canal wall down). Prva daje bolje rezultate i rezervisana je za manja oštečenja izazvana bolešću srednjeg uha (otitis media chronica).
Kao i pri miringoplastici i ovde se može postaviti aeraciona cijev sa istim ciljem i tehnikom .
BOLESTI NOSA, SINUSA, ALERGIJA
-Rinoskopija anterior ili prednja rinoskopijase radi na klasičan način je osnovni pregled prednjeg dijela nosa. Izvodi se pomoću Killian-ovog spekuluma i ne zahtijeva od pacijenta nikakav interaktivan odnos.
-Rinoskopija posterior ili stražnja rinoskopija koja se radi Michaelovim ogledalom takodje je klasična metoda pregleda i uz malu saradnju pacijenta daje vrlo koristan uvid u stražnji dio nosa koji je i inače veoma teško vidljiv pri pregledu.
-Fiberoptička rinoskopijaradi se pomoću teleskopskih lupa ili fleksibilnog fiberoptičkog rinoskopa je nadopuna klasičnom pregledu Nosa i naročito je poželjna pri pregledu funkcije mekog nepca i glasnica pri utvrdjivanju problema kod nočnog hrkanja ili SAS tj. nočnog gušenja
-Ultrazvuk sinusa kao komplementarna metoda dalje orjentaciju da li se u viličnim ili čeonim sinusima zbiva neki patološki tj. bolesni proces ( upale, ciste ili polipi) ili je nalaz uredan tj u granicama normalnog. Pogodan je zbog svoje jednostavnosti i brzine dobijanja rezultata. Koristi se i kao uputna metoda za pregled u trudnoći.
-Kožni-prick testovi na inhalacione alergene koji se radi na koži površinskom metodom bez probijanja iste. Test od pacijenta ne zahtijeva nikakvu predhodnu pripremu I nikakav interaktivan odnos. Trajanje testa je oko 3 min a za očitavanje rezultata je potreban period od oko 20 minuta. Kod nas se radi standardno 10 proba a po procjeni ljekara ista se može proširivati…
-Endonazalna ablacija ( otklanjanje ) polipaiz nosa bilo jednostrana ili obostrana predstavlja klasičnu metodu bez hirurških rezova. Postupak se radi u ležećem ili polusjedećem položaju uz upotrebu lokalne-epimukozne anestezije (sprej) a tampon u nosu poslije ostaju 2 do 4 dana. Postupak je naročito prikladan za osobe koje ne mogu ili neće da prime opštu anesteziju. . I pod naslovom br.7. ABLACIJA POLIPA NOSA, tretira se ovaj problem nešto šire.
-Prednja tamponada nosakod krvarenja na nos koja se radi pomoću tampon ili posebnih gumenih balona indikovana je za hitne slučajeve..
-Stražnja tamponada nosakod obimnih krvarenja na nos je kao hitna intervencija za životno ugrožene pacijente I provodi se postavljanjem tampona ili posebnih balona I u prednji I u stražnji dio nosa gdje ostaje nekoliko dana po procjeni ljekara…
-Otklanjanje stranih tijela nosa u suštini je jednostavna metoda ali sve do momenta dok se ne počne nestručno raditi oko toga kada su moguće komplikacije zapadanja istog u donje disajne puteve i mogućeg gušenja. Stoga postupak zahtijeva stručni- ljekarski pristup.
-Koagulacija krvnih sudova nosakod krvarenja na nosradi se raznim hemijskim tvarima i ne zahtijeva od pacijenta nikakvu posebnu pripremu ili interaktivni odnos u toku postupka. Naročito je pogodan metod za rad sa djecom kod kojih su ovakva krvarenja iz prednjeg segmenta nosa naročito česta.
-Otklanjanje tumora u nosu i na nosu tj. iz ORL regije omogućava da se uradi i histološka analiza uzorka dobijenog tumora. Radi se klasično hirurški ili CO2 laserom.
-Laserska ablacija (smanjivanje) nosnih školjki kod otežanog disanja na nos a kada su iscrpljene druge metode liječenja. Odnosi se na povećane nosne školjke iz raznih razloga. Ova metoda sa CO2 laserom ima prednosti nad klasičnom hirurškom jer se radi u lokalnoj anesteziji sa sprejom a rezultati zarastanja su bolji jer se ne otklanja cijela nosna školjka već se dozvoljava da nastavi svoju funkciju ali uz smanjenje mase iste…. a šire pod br 8. LASERSKA TURBINOLIZA
-Operacija viličnih sinusa Calldwel-Luc –ovom metodomsa ili bez donje meatotomije i /ili konhotomije te otklanjanjem cisti,polipa... radi se klasično hirurški u anesteziji. br.9. OPERACIJA VILIČNIH I ETMOIDNIH SINUSA
-Septoplastika nosne pregrade podrazumijeva korekciju iste zahvatom koji se radi u enesteziji a poglavito radi rješenbja problema sa disanjem na nos. Više br. 10. OPERACIJA NOSNE PREGRADE
-Rinoplastika i rinoseptoplastika kao zatvorena ili otvorena-dekortikacija, su zahvati u unutrašnjosti i spoljašnjosti nosa koji se rade u anesteziji i imaju za cilj kako unutarnju tako i vanjsku korekciju funkcije i izgleda-estetike nosa. . Više pod 11. RINOSEPTOPLASTIKE - OPERACIJE NA NOSU
-7 ABLACIJA POLIPA NOSA
Polipi nosa još uvijek nemaju jasno objašnjenje nastanka iako se često pominju faktori iritacije , alergije, upala…Pacijent ima osnovnu smetnju disanju kroz nos do potpunog zapušenja. Liječenje je hirurško I to od klasične hirurgije do metoda sa pomočnim optičkim sistemima i upotrebom lasera. Svi ti pokušaji imaju za cilj da se smanji broj povratka polipa koji se ipak dešava a nekada i u značajnom procentu. Mnogi autori iznose prednosti nekih metoda ali se ipak mora zaključiti da je mjesto porijekla polipa najvažnije. To je stoga što polipi koji su porijeklom iz rešetastog (etmoidnog) sinusa najčešće se povračaju bez obzira na metodu kojom se operišu…
Operacija se može raditi u lokalnoj i opštoj anesteziji. Lokalna anestezija je moguća kod pacijenata gdje ljekar na osnovu nalaza (pregleda, RTG..) i opšteg stanja pacijenta procijeni da je to moguće. Često i pacijenti koji imaju rizik od opšte anestezije ili ne žele da je prime spadaju u red onih koji se tako operišu , naravno ako ljekar zaključi da to može imati dobar rezultat. Opšta anestezija obezbjedjuje bolji konfor za rad ljekaru ali i samom pacijentu pa se tako radi uvijek kada je to moguće…
Operacija u lokalnoj anesteziji ne podrazumijeva otvaranje sinusa dok je to u opštoj anesteziji uvijek moguće , ako je potrebno.
Poslije operacije pacijent ide kući sa tamponima u nosu koji se skidaju 4 do 6 dana kasnije ovisno o tipu zahvata…
-8 LASERSKA TURBINOLIZA
Turbinoliza podrazumijeva smanjenje nosnih školjki. Osim klasičnog operativnog skidanja nosnih škjoljki (conchotomia) rade se i operacije laserom kao i radiofrekventnim nožem. Laser turbinoliza je indikovana kod uvečanja nosnih školjki koje time vrše prepreku u disanju na nos a sreće se kod pacijenata koji nekada imaju alergiju ili stanja zadebljanja hroničnog vazomotornog tipa.
Zahvat se izvodi u lokalnoj anesteziji tako da se laserski zrak usmjerava na mjesta zadebljanja nosnih školjki. Povoljnost ovog zahvata je što u funkcionalnom smislu ne šteti nosne školjke koje tako zadržavaju svoj osjetljivost bitnu za dalju funkciju jer se smanjenje volumena školjki ne vrši na račun receprora i same sluznice . Obično je dovoljna jedna seansa ali nekada i ponovljena daje kompletno dobar rezultat…
-9 OPERACIJA VILIČNIH I ETMOIDNIH SINUSA
Kada je patološki tj bolesni proces (hronična upalna zadebljanja sluznice, ciste , polipi…) smješten u sinusima onda se operativnim zahvatom isti otklanja . Ako se radi o jednostavnijem problemu tipa ciste sinusan isti zahvat se može raditi u lokalnoj anesteziji a opsežniji procesi zahtijevaju opštu anesteziju. Osim kod čeonih sinusa , zahvat se izvodi tako da se rez ne vidi ( ispod usne ) . Postoperativno nije potreban boravak u bolnici a poslije 3 do 4 dana se tamponi otklanjaju a konci su ili samotopivi ili se otklanjaju poslije
-10 OPERACIJA NOSNE PREGRADE
Septum ili pregrada nosa nalazi se u nosu i to na sredini tako da dijeli unutrašnjost nosa na dva dijela. Iskrivljenja te pregrade nazivamo devijacijom septuma. Ona podrazumijeva više oblika od kojih su najčešće takozvane ‘’S’’ forme ali postoje I kao grebeni (kriste) ili iskliznuća ( subluksacije)…
Operacija se izvodi u opštoj anesteziji i piodrazumijeva primjenu posebne takozvane submukozne (podsluznične) tehnike koja daje dobre rezultate.
Kao i kod večine ovih operacija nije neophodan boravak poslije operacije u bolnici a najčešće je to jedan dan pa i zbog oporavka iz opšte anestezije. Tamponi se skidaju 5do 7 dana poslije kao i konci koji su u nosu ili su samotopivi…
-11 RINOSEPTOPLASTIKE - OPERACIJE NA NOSU
Problemi pacijenata sa disanjem na nos kao i sa deformitetima vanjskog izgleda nosa uglavnom se riješavaju operativnim zagvatima na nosu . Nerijetko se funkcionalne operacije unutrašnjosti nosa moraju kombinovati i sa vanjskim zahvatima koji utiču i na izgled nosa pa se tako najefikasniji pokazao rad na svim strukturama nosa koji se tada i označava kao RINOSEPTOPLASTIKA. Problemi koji se na ovaj način rješavaju obuhvataju oko petnaestak hirurških tehnika koje se na razne načine kombinuju pa tako gotovo da i nema problema koji nije rješiv. Uvijek je imperativ da se na račun funkcije ne s mije oštetiti zgled isto kao što se na račun dobrog izgleda ne smije oštetiti funkcija nosa. Nabrojat ćemo samo neke od tih problerma.
1. problem PROJEKCIJE VRHA NOSA koji je možda i jedan od najznačajnijih detalja nosa a koji daje i njegov pečat pa zato se često i kaže da se po projekciji vrha nosa raspoiznaje umješnost hirurga.
2. problemi vrha nosa koje jednim imenom zovemo NEOBIČNI PROBLEMI VRHA NOSA . Tu spadaju deformiteti kao što je bokserski vrh nosa, baburasti vrh nosa, kukasti vrh nosa , široki vrh nosa, spljošteni vrh nosa, kapljast vrh nosa itd. Često su ovi problemi kombinovani sa drugim detaljima a bez njihovog rješenja nikada nismo zadovoljni pa se ove tehnike nekako pokažu kao manje važne a ipak na kraju budu neophodne.
3. KOMPLEKS GORNJA USNA-SREDNJI NOSAČ VRHA NOSA-VRH NOSA. Ovaj kompleks je značajan kako za disanje tako i za estetski aspekt sredine lica i često je povezan sa razvojnim anomalijama lica . Rad na ovom problemu je visoko zahtjevan i osjetljiv na efekat izgleda i funkcije disanja na nos.
4. problema koji zovemo ŠIROKA BAZA KRILA NOSA a rješava se resekcijom tog dijela čime se smanjuje širina nosnih krila. Ovaj zahtijev nije tako čest ali daje dobre rezultate.
5. predio koji je najčešći motiv rada nosne hirurgije koji se riješava TEHNIKAMA NA KOŠTANOHRSKAVIČNOM SPOJU ili na nosnoj grbi odnosno sedlu. Kod svakog viška ili manjka na tom dijelu nosa taj dio je obavezan za rad pa kako je u centru nosa mora se odmjereno uraditi bilo tehnikama redukcije ili kompenzacije sa sopstvenim tkivima ili plastičnim implantatima. Iako izgleda jednostavno np otklesati taj dio ovaj rad podrazumijeva dodatne tehnike i skulpturiranje cijelog nosa .
6. problem koji se odnosi na NOSNU PREGRADU, NOSNE ŠKOLJKE I NOSNU VALVULU-VENTIL. Ovi deformiteti se nalaze u unutrašnjosti nosa i čine funkcionalne dijelove direktno vezane sa disanjem ali čine i potporu nosu pa se rad na njima uvijek pokaže da neophodno mora biti dobar jer nedostatan rad tu ostavlja kako funkcionalne tako i značajne estetske manjkavosti.
7. rješavanbje problema ISKRIVLJENOG-DEVIRANOG NOSA. Čest je deformitet koji što je stariji to je teži za riješiti i skoro uvijek rezultat povrede koja nije dobro sanirana ili rezulrat loše izvedene operaracije na nosu .
8. stanja koja rješavamo SEKUNDARNOM I REVIZIONOM RINOSEPTOPLASTIKOM koja se odnosi na ponovnu ili višekratno radjenu operaciju. Ona u stvari obuhvata sve što nije dobro uradjeno ili nije uopšte uradjeno a trebalo je biti u prvoj ili prvim operacijama. Zato je bez sumnje najteži operativni tretman i najteži zadatak za hirurga. Tu se, uopšteno, radi na četiri fronta ovisno o konkretnoj potrebi i to 1–rearanžiranje struktura i tkiva 2-redukcija ili smanjivanje struktura i tkiva 3- nadogradnja struktura i tkiva 4-rekonstrukcija struktura i tkiva.
Gruba podjela ovih operacija je na unutarnje i vanjske (dekortikacije) te na podsluznične ili nadsluznične. Naročito ističemo da se tehnika dekortikacije ovde javlja kao posebna i močna tehnika kojom se rješavaju mnogi teški zahtjevi ovih operacija. Izbor je na hirurgu koji mu u krajnjoj liniji omogučava da i on i pacijent budu zadovoljni krajnjim rezultatom njihovog rada...
Ovako kompleksan problem donio je i niz aspekata evaluacije ili vrednovanja a u vidu raznih skala i ocjena estetskog i funkcionalnog rezultata rinoseptoplastike. Jedna od prikladnih skala podrazumijeva dodjelu po 33 boda na svakih 33 tačaka ili detalja nosa iz aspekta pogleda sprijeda, sa strane i odozdo pa se tako dodjelom 1 ili 0 bodova dobija ukupan skor od 100 vrednovanih detalja na nosu ili 100 bodova što je i maksimalan uspjeh ili srazmjerno manje od toga . Tako se rezultati od 80 do 100 bodova smatraju odličnim, 60 do 80 dobrim a ispod 60 bodova lošim. Ovu skalu ćemo vam predstaviti u jednom od narednih javljanja sa napomenom da se ona može preztentovati fotografijama i da je u korespodenciji koriste mnogi rinohirurzi. Ona može služiti i kao način objektiviziranja rezultata ovakve operacije koji je uistinu ipak subjektivan jer što se nekome svidja drugome ne mora i obratno i što na kraju govori da je na vrhu svake skale ipak pojedinačna ličnost koja nosi svoju ljepotu .
BOLESTI GRLA, GLAS, GLASNICE
-Orofaringoskopija je klasični pregled grla koja se obavlja pomoću čeonog reflektora ili fiberoptičkom lupom ili se koristi mikroskop.
-Tuširanje perlama srebronitrata ili prikladnim tečnostima
je manipulacija u ustima i grlu kojom se najčešće tretiraju aftozne promjene
-Otklanjanje tumora u regiji usta i grlabilo klasično hirurški ili CO2 laserom omogućava i histološku analizu uzorka dobivenog na taj naćin . Postupak se radi u lokalnoj anesteziji a naročiti je poželjan kod papiloma sluznice kao najbolja metoda za taj vid tumora.
-Frenektomija u ustima kod nalaza kratke vezice jezika ili gornje usne naročito u djece koja se radi klasično hirurški ili CO2 laserom
-Incizije kod gnojenja pored krajnika tj.peritonzilarnih apscesa u lokalnoj anesteziji kao blagotvorna metoda za sada bez alternative predstavlja klasičan način liječenja istog…
-Kriptoliza krajnika kod lošeg zadaha iz usta se radi laserom i u lokalnoj anesteziji odstranjivanjem mjesta lošeg stanja i funkcije krajnika kao metoda parcijalne tonzilektomije tj operacije krajnika sa otklanjanjem lošeg i čuvanjem dobrog tkiva krajb+nika. Više pod br. 12 KRIPTOLIZA KRAJNIKA KOD LOŠEG ZADAHA.
Operacija trećeg krajnika u djece koja se radi u opštoj anesteziji sa ili bez ugradnje cijevi za ventilaciju u uši spada u manje zahvate ali sa veoma izraženim pozitivnim dejstvom..Radi se klasičnim hirurškim putem, , Više. Pod naslovom TREĆI KRAJNIK U DJECE-adenoidne vegetacije br. 13
-LAUP kod hrkanja-laser assisted uvulopalatoplasty for snoring je metoda laser hirurgije kojom se zahvatom na mekom nepcu i resici grla smanjuje hrkanje kod odraslih pacijenata. Postupak je pogodan za lokalnu anesteziju ali se može raditi i u opštoj. Više pod br 14. LASERSKA OPERACIJA KOD NOČNOG HRKANJA
-Laser operacije na glasnim žicama tipa povratnog papiloma, Rankeovog edema, cista...zahtijevaju precizan rad koji se laserom i postiže. Zahvat se radi u opštoj anesteziji i laringomikroskopiji a ne zahtijeva ležanje u bolnici. Više pod br 15. LASER PODRŠKA INTERVENCIJAMA NA GLASNIM ŽICAMA
-Operacija sredsnjih cisti vrata koja se izvodi u opstoj anesteziji klasicnim hirurskim nacinom, cesce u djece. Više po br 16.OPERACIJA SREDNJE CISTE VRATA
-12 KRIPTOLIZA KRAJNIKA KOD LOŠEG ZADAHA
Jedna od novijih tehnika operacija laserom u lokalnoj anesteziji posebno je preporučen kod pojave lošeg zadaha od strane krajnika. Naime, loš zadah (halitoza) koji je izazvan hroničnim promjenama krajnika nerijetko se susreće kod pacijenata koji su imali česte upale istih ali i kod onih koji nisu patili od upala. Na površinskom sloju nepčanih krajnika nalaze se udubljenja ili kripte koje su različite pa često i individualno velike I duboke. U njima se dešava sudar svega onoga što dolazi na njihovu površinu i odbrambrnih tjelašaca koja osim identifikacije onoga što ulazi u usta stvara i primarnu iodbranu. Rezultat tog susreta je raspad sa obje strane koji kao bjelkasti maz normalno bude istisnut i progutan pa ne stvara lokalno problem. Ipak u slučajevima gdje taj mehanizam ne radi dobro dolazi do zadržavanja tog raspada ili detritusa koji ima neugodan miris i stvara loš zadah. Naš je zadatak da pomoću pregleda ilaboratorijskih nalaza ustanovimo da li su ti krajnici već loši u svojoj funkciju kada ih osudjujemo na operaciju ili su funkcionalno dobri ali ne uspijevaju odstraniti detritus iz sebe . U ovom drugom slučaju predlaže se laserskji tretman kojim se ti centri otklanjaju i tako onemogućuje dalje skupljanje detritusa a funkcija krajnika ostaje uredna.
Pacijent poslije ovoga zahvata ne ostaje u bolnici i sposoban je da nastavi posao
-13 TREĆI KRAJNIK U DJECE-adenoidne vegetacije
Naziva se adenektomija jer se treći krajnik strućno naziva adenoid. Predstavlja jednu od vrlo efektnih operacija kojom se uklanja treći krajnik koji je ili svojim rastom zatvorio prostor kraja nosa ili je svojim infektivnim i toksičnim dejstvom loš po okolinu. Treći se krajnik nalazi u dnu nosa ili iza i poviše resice mekog nepca u prostoru koji predstavlja raskršće puteva nosa i ždrijela kao puta za disanje. Ujedno tu se nalaze i ušća tuba Eustachii ili cijevi koje ventilišu i dreniraju srednje uho. Svaki nepovoljni bolesni proces na trećem krajniku pa I njegova veličina utiću više ili manje na funkciju I Eustahijeve tube koja time šteti i funkciju srednjeg uha doprinoseći njegovom oboljevanju pa i slabljenju sluha. Oboljeli treći krajnik nema samo lokalno loše dejstvo već svojim trovanjem ima uticaj na cijeli organizam, smanjenje apetita itd pa je poznato da većina djece poslije ove operacije popravljaju svoj apetit i rast te je zbog toga smatramo blagotvornom. Ovaj fenomen je i u narodu poznat gdje se raznim zahvatima kojhi se obično obilježavaju kao ~dizanje vratića~ pokušava uraditi neka masaža trećeg krajnika i kod sasvim male djece. Naravno medicinski taj zahvat nije odobren zbog mogućih rasapa i komplikacija toga.
Roditelje na ovo stanje opomene prisustvo noćnog hrkanja djeteta ili disanja otvorenih usta što nije samo kod ovog stanja ali je poziv na pregled i dijagnozu. Takodje pojave ponovljenih upala uha , slabijeg sluha takodje nerijetko dovode dijete ljekaru kada se konstatuje da je vinovnik treći krajnik kao što je to kod oboljenja koje nazivamo sekretorni otitis…
Djeca mahom podnose dobro ovu operaciju i ona se izvodi dnevno bez ostanka u bolnici , naravno u opštoj anesteziji.
-14LASERSKA OPERACIJA KOD NOČNOG HRKANJA
Nočno hrkanje (snoring) poznat je problem koji prati ljudsko društvo od vajkada. Ono je u suštini bezopasan I za okolinu dosadan problem sve dok nije izazvan nekim bolesnim stanjem ili dok nije prerastao u noćno gušenje (SAS- slep appnea sindrom). Postoje mnogi razlozi za hrkanje. Oni se odnose na zastoj u gornjim disajnim putevima tj nosu , stražnjem dijelu nosa ili epifarinksu , dugom mekom nepcu i resici te u voluminoznoj bazi jezika naročito kod izražene debljine (pretilost). Ova suženja mogu dati fenomen hrkanja koji se po tom nivou nekada daju i razlikovati. Problemi mekog nepca i resice se najkomfornije rješavaju laserskim zahvatom koji nazivamo LAUP (laser assisted uvulopharyngopalatoplasty) a odnosi se na skračenja i smanjenje tj zatezanje dijela mekog nepca i resice te površine krajnika čime se proširuje disajni prostor i smanjuje prekomjerno treperenje tih struktura i stvaranje hrkanja.
U preoperativnoj pripremi osim pregleda ORL ljekara nekada se pravi i snimak polisomnografije kojim se u toku noći bilježe funkcije disanja , rada srca, moždane funkcije , snadbjevanja krvi kisikom ….što ima pravi zdravstveni značaj jer hrkanje nije samo estetski fenomen već ćesto ima i zdravstveni efekat , posebno kada se razvije i noćno gušenje..
Zahvat se izvodi u lokalnoj anesteziji i u sjedećem položaju, ne traži posebno bolovanje kao ni ostanak u bolnici…
-15 LASER PODRŠKA INTERVENCIJAMA NA GLASNIM ŽICAMA
Promjene u glasu kao što su promuklosti, zamor pri govoru , nemogućnost izvodjenja čistog govora i pjevanja itd najčešće imaju uzrok u pojavi raznih stanja i oboljenja na glasnim žicama. Poslije pregleda i postavljanja dijagnoze nerijetko predlažemo operativni zahvat kojim se otklanjaju nadjene promjene. One su uglavnom u vidu raznih izraslina. Takve promjene pogodne za lasersku intervenciju obuhvataju :
-Noduli vocales (čvorići glasnica) ili noduli vocales canthatorum (čvorići pjevača) nastaju kao reakcija na uslove hronične upale u vidu izljeva tečnosti na tipično mjesto susreta glasnih žica pri govoru i najčešće su obostrani ,
-Polypus plicae vocalis ( polipi glasnica) obično su jednostrani i raznih oblika i veličina kod ljudi izmedju 20 i 50 godina života. Njihov nastanak se često veže uz vokalnu traumu tj neadekvatnu upotrebu glasa, kod disajnih iritacija, alergije, infekcije, duvana i alkohola kao i nekih hormonalnih poremećaja.
-papilomi ili RRP tj rekurentni respiratorni papilom (povratne sluzničke bradavice koje imaju karakterisatiku da svojim opstrukcijama disanju prelaze u maligna stanja) češći je kod djece, a kod odraslih pobudjuje sumnju na zloćudnu bolest. Izaziva ga HPV – humani papiloma virus. Zbog sklonosti da se bolest povrati smatra se ozbiljnim stanjem. Metoda otklanjanja laserom je jedina adekvatna , za sada , jer ne ostavlja ožiljke i dozvoljava dublji efekat na tkiva..
- ciste glasnica (vrećaste tvorbe koje su ispunjene tečnošću) a takodje se vežu uz hronične upale.
- Reinke-ovi edemi (zadebljanja glasnica pihtijaste forme koji inače ne prelaze u zloćudna stanja, a vežu se često uz smanjenu aktivnost štitaste žlijezde ) obično su na obje glasnice i dobro reaguju na operativno liječenje a naročito laserom jer ne ostavlja ožiljke..
-Chorditis vocalis (hronična upala glasnica) koja se nalazi kod iritacija i ponovljenih upala, a očituje se zadebljanjem gornje plohe istih...
-Anterior sinechiae glotidis ( urodjene prednje srasline glasnica) nalaze se od rodjenja i remete disanje a laserom se otklanjaju bez bojazni za ponovno srastanje što se kod klasične hirurgije može desiti...
-granulomi glasnica, ulkusi glasnica, ožiljci glasnica, krvni podlivi glasnica (reaktivno upalno tkivo koje se nekada teško razlikuje od tkiva tumora ili sužavaju disajni put) često su rezultat stalnih upala ili povraćaja kiseline iz želuca, povreda, stranih tijela ili kod duge intubacije u anesteziji tj poslije nje.
Naravno , pored ovih dobroćudnih tumora, ovde se ubrajaju i zloćudni tumori glasnica i okoline ali obzirom da se oni posebno liječe ovde imaju značaj da se obavezno moraju na vrijeme dijagnostikovati...
Jedini simptom ovde je promuklost tj gubljenje glasa. Dakle, nema bola ili vidljivih oteklina, nema ni uvećanih limfnih čvorova na vratu (izuzev kod malignih tumora). Opšte je pravilo da se svaka promuklost koja traje više od 3 nedelje mora podvrgnuti pregledu i dijagnozi.
Pregled podrazumijeva da se okom vidi taj predio grkljana, a to se može izvoditi na više načina koji su svi podjednako vrijedni u dijagnostici i to:
-prvo, klasičnim pregledom indirektnom laringoskopijom ( pomoću malih ogledala)
-drugo, indirektnom laringomikroskopijom (takodje ogledalima ali i sa mikroskopim),
- treće, direktnom laringomikroskopijom (za koju nam treba opšta nestezija i mikroskop) i
-četvrto, fiberoptičkom endoskopijom (optički savitljivi instrumenti).
Poslije pregleda uspostavlja se dijagnoza i donosi predlog za terapiju. Ako se radi o operativnom tretmanu, što je i najčešći slučaj tada se operativni zahvati na glasnicama izvode kroz usta kod pacijenta u opštoj anesteziji i bez vanjskih rezova na vratu. U samom grkljanu tj na glasnicama jako je poželjno da se radi sa što manje agresije i rezanja zbog posljedičnih defekata koji su nepoželjni. Stoga se u idealnim uslovima koristi CO2 laser koji ima najbolji biološki efekat i ne ostavlaja ožiljke i defekte i u mikroskopskoj tehnici taj se zahvat zove LMS- laringomikroskopija laserom . Ova metoda je izuzetno precizna i daje najbolje rezultate, a biološka vrijednost lasera se odmah očituje. Naročito je vrijedno to što i ako je postojalo malignih ćelija u toj promjeni, a što pregledom nije moglo da se vidi, laserom napravljeni rezovi, za razliku od onih napravljenih nožem, sprečavaju dalje širenje tumora.Ova metoda je naročito preporučljiva za osobe koje se profesionalno koriste glasom . Oštećenja okolnih tkiva su neznatna a oporavak brz.
Cijela procedura je osvojena i kod nas u Crnoj Gori i to unikatno na ovoj adresi (računajući i društvene i privatne ustanove ) što i ističemo sa ponosom na cjelokupni angažman kako ljekara tako i ostalog osoblja , specijalne opreme (laser, operacioni mikroskop) i adekvatnog prostora.
-16 OPERACIJA SREDNJE CISTE VRATA
Ciste ili vodene kese na vratu su urodjene i pojave se najčešće u djećije doba. Konačna dijagnoza osim pregledom postavlja se ultrazvukom koji je da razlikovati od ostalih sličnih formacija. Srednja ili medijalna cista vrata se nalazi na sredini vrata izmedju Adamove jabučice i jezične kosti kao kuglica razne veličine. Obično ne zadaje probleme dok se ne upali i zagnoji. Zato se operacije predlažu prije nego se desi upala . Kako je promjena urodjena to znači kongenitalna operacijom se mora presijeći patrljak ciste što se postiže resekcijom tijela jezične kosti da se cista ne povrati..
Zahvat se radi u opštoj anesteziji sa vanjskim rezom na vratu i dijete ostaje u bolnici jedan dan poslije zahvata a konci se skidaju 7 dana kasnije.